Aamir Al-Mosawi
Literatura dotycząca globalnej reformy edukacji medycznej często kładzie nacisk na inicjatywy prowadzone przez instytucje w krajach o wysokich dochodach. W rezultacie znaczący wkład edukatorów i lekarzy-naukowców z krajów rozwijających się pozostaje niedostatecznie udokumentowany. Ten brak reprezentacji zaciemnia przykłady innowacji i odporności, które mogłyby informować o polityce i praktyce zarówno na szczeblu lokalnym, jak i międzynarodowym. Niniejsze badanie dokumentuje i analizuje znaczący wkład w edukację medyczną i szkolenia, ze szczególnym uwzględnieniem kontekstu krajów rozwijających się. Wkład ten obejmował Azję, Afrykę, Bliski Wschód i Karaiby. Godne uwagi przykłady obejmują programy szkoleniowe w zakresie przywództwa w Bangladeszu, Iraku i Zjednoczonych Emiratach Arabskich; TOT i modele uczenia się oparte na społeczności w Ghanie i Iraku; szkolenia specjalistyczne w zakresie psychiatrii dziecięcej, chirurgii dziecięcej i rezydentury chirurgicznej w Iraku, Kenii i na Haiti; oraz wielojęzyczne rozpowszechnianie zasobów edukacyjnych. Inicjatywy skoncentrowane na równości obejmowały działania na rzecz równouprawnienia płci w Afryce Zachodniej oraz działania na obszarach wiejskich w Kenii.Innowacje z krajów rozwijających się pokazują, że budowanie potencjału w edukacji medycznej może mieć swój początek lokalnie i wpływać na globalną praktykę.
